Monument valley

Zaterdag 21 september.
Een reisdag staat er vandaag op de agenda. Van Bryce canyon naar Monument Valley. Een rit van 446 kilometer. Vooraf dus bekend dat het een lange rit zou zijn, maar zo lang hadden we echt niet verwacht. Het eerste stuk van de rit is dezelfde weg als die we gisteren gehad hebben. Geen probleem want dit deel van de rit is verschrikkelijk mooi.

Omdat we nog een travelbug willen achterlaten in Utah maken we een kleine detour om even een cache op te zoeken die we gisteren hebben gemist. Gelukkig vinden we de plek en de cache nu snel. We hoeven nu alleen in Arizona nog een travelbug achter te laten en dan hebben we in alle staten die we bezocht hebben een travelbug achtergelaten. We zagen gisteren op de website dat onze eerste travelbug onderweg is van Nevada naar Las Vegas.

Het tweede deel van de rit gaat naar Lake Powell, we hopen daar rond de middag aan te komen zodat we daar aan het meer kunnen eten. Dit deel van de rit is erg afwisselend, het varieert van saaie stukken tot supermooie stukken. Dit deel van de rit rijd ik, maar op een gegeven moment werd het tijd om het stuur over te geven. Maar Amerikanen zijn van het niet zeuren maar rijden. En over een afstand van zeker 100 mile (= 170 kilometer) komen we geen plekje tegen om te wisselen. Gelukkig vinden we vlak bij Lake Powell een parkeerplaats waar we kunnen wisselen.

Hoe dichter we bij Lake Powell komen hoe woestijnachtiger de omgeving wordt, en dan opeens zien we tussen de grijze rotsen een knalblauw meer. Wat een contrast, wat mooi is dat. Het meer blijkt erg groot te zijn, en een eldorado voor mensen met een pleziervaartuig.

Vanaf een uitzichtpunt aan het einde van het meer maken we foto’s. Daarna rijden we door naar de Glen Canyon dam. Helaas kunnen we de dam niet op, maar we kunnen er wel langs wandelen.

Op de parkeerplaats van de dam eten we wat. Omdat we de eerste avond geen winkel konden vinden hebben we deze burito’s bij een tankstation gekocht. Maar omdat we later toch een winkel vonden hebben we burito’s als noodrantsoen bewaard. Nu komen ze goed van pas. In de magnetron maken we de burito’s warm, en tot onze grote verbazing zijn ze zelfs echt lekker.

Omdat de dam in Arizona ligt kunnen we even voorbij de dam onze travelbug kwijt. Zoals altijd ligt deze travelbug in een schitterende omgeving en op een plek waar je anders nooit zou komen, terwijl de plek het bezoek wel waard is. Vanaf de cache hebben we een schitterend uitzicht over het rotsplateau met een soort roze leisteen.

Wat dan volgt is een lange, lange, langere en nog langere saaie rechte weg (volgens mij leggen ze hier een liniaal van plaats naar plaats en de weg wordt hierlangs gelegd). Ondertussen worden de vriendelijke wolkjes van vanmorgen donkere wolken en krijgen we ook nog een paar kleine buitjes. Omdat de weg zo saai en rustig is, is het rijden vermoeiend. Daarom neem ik ook het laatste deel van de rit voor mijn rekening. Vlak voordat we bij het park aankomen, wordt de omgeving weer mooi. Het is een vlak en redelijk groen landschap met hier en daar vanuit het niets een enorme rotsblokken. Heel bijzonder en heel mooi.

Het is al vijf uur als we best vermoeid op de camping aankomen. Gelukkig is een camper snel gebruiksklaar en kunnen we lekker wat drinken bij onze campingtafel.

In een keer komt Eric met de informatie dat er een zwembad op de camping is. Dat hoef je mij maar een keer te zeggen. Dus hup omkleden en lekker even zwemmen. Omdat we maar met zijn tweeën in het zwembad waren konden we ons heerlijk als kinderen uitleven in het water.

Daarna wordt het toch echt tijd om voor het eten te gaan zorgen: rijst, mexicaanse groenten en hot salsa saus en meloen toe. Omdat het nog lekker weer is eten we lekker buiten. Helaas werden we ernstig gehinderd bij het eten. We hadden vanmiddag namelijk vriendschap gesloten met de kat van de camping. Gevolg was dat ik hem tijdens het koken een schaaltje melk had gegeven, en het gevolg daarvan was dat we moesten vechten om ons eigen eten op te eten. Hij wilde op een gegeven moment zelfs aan het eten in de pan beginnen. Nou dat ging natuurlijk te ver, zelfs wij hebben onze grenzen.

Omdat ik wat teveel had gekookt was er nog rijst en groenten over. Deze wilden we bewaren om morgen wat mee te doen. Dus alles netjes in een schaal en in de koelkast. Nu staat de koelkast hier erg vol met een gallon (3.75 liter) melk en jus d’organge en moest ik dus schuiven voordat alles erin paste. Maar schuiven kun je beter met lege handen doen dan met een schaal in de hand. Want voordat ik kon schuiven, schoof de schaal uit mijn hand en lag de inhoud voor een groot deel in de koelkast en de grond.